إنسان عايش بآلامه
انسان كاره ايامه
انسان ماتت احلامه
وكانت قدام عنيه
عايش علشان يتوجع
غير صوت الآه ما بيسمع
وإمتا من الحزن هيرجع
والويل ساكن لياليه
خايف ديما من بكره
بقا لايامه بيكره
وكل احاسيسه مش فاكره
غير هم وجاى عليه
مش عارف ينسا عنيها
لسه حاسس بإديها
لسه عايش ليها
وناسى انها مش ليه
وليه ازاى مهى راحت
وبين ايدية مهى ماتت
وهو كان واقف ساكت
والصرخة اندبحت فيه
مفيش امل لرجوعها
ولا حتى هيشوف دموعها
مهى ماتت كل شموعها
وضلمت الدنيا عليه
إنسان عايش بآلامه
انسان كاره ايامه
انسان ماتت احلامه
وكانت قدام عنيه
بـــــــقـــ نور ـــــــلمى