[بنت العقيدة]

عَبرتى يا من نزفتى على الزمان
وخرجتى من عينى فى كل مكان
يا من تريحينى من الاحزان
كنت اتمنى ان اكون زهرة فى البستان
وان يتحقق لى الامان
واعيش فى الدنيا وانشد الالحان
كنت اظن ان الزمان الذى ارجوه آتان
وابتسم للدنيا وتختفى الدموع من الاجفان
لكن ها انا ذا احيا كميت فى ظلمة الاكفان
وتبسمت للدنيا ووجدت النجوم تعلو كالتيجان
وظللت اسير وراء السراب حتى كلت القدمان
وحسبت ان تحقق حلمى واعيش فى ظل تحنان
ولكن كيف اعيش مع الاحزان
وقلبى مشتعل بالنيران
من حقى الحياة
رغم كل ما تصنعه الحياة