الفصل السابع
ندا:انت صدقت انك شبه عمرو الشريف و لا ايه انت اخرك المنتصر بالله
احمد:ربنا يسامحك ده انا حتى لما كنت فى الكلية كنت عامل زى هارون الرشيد كنت باقعد مع 5 بنات
ندا:بجد
احمد:انتى صدقتى يا ندا انا اصلا ما كنتش باكلم بنات كنت باتقى ربنا كنت بخاف انى لو كلمت بنت اخواتى البنات حد يروح يكلمهم
ندا:انت جميل قوى يا احمد من جواها طبعا
ندا:اه بحسب اصل لوكنت هارون الرشيد زى ما بتقول كنت هاندهالك الحراس يطرودك بره القصر
احمد:و اهون عليكى
ندا:اه دخلنا فى سكة اهون و ما اهونش
احمد:تعرفى ان انتى بتتهربى من الامور بسرعة
ندا:بص يا احمد انا و الحمد لله عندى قدرة انى اغير المواقف يعنى لو انا اللى غلطانة ممكن اخلى نفسى مظلومة
احمد:اه يعنى مش هاعرف اطلعك غلطانة ابدا
ندا:انت و شطارتك
احمد:طيب انا مش هاقول القصص غير لما تقولى يا احمديا زوجى يا حبيبى يا شمعة قلبى يا نور حياتى
ندا:ايه ايه حيلك اولا انا حياتى منورة منورة و بعدين ايه شمعة قلبى دى طب افرض الشمعة وقعت قلبى انا يتحرق
احمد:بقى كده طب انا هاتنازل مقابل كلمة واحدة
ندا:خلاص يا احمد يا زوجى
احمد:يا سلام و من قالك انى عايز الكلمة دى تحت امرك انا بقى انا عايزاك تقولى يا حبيبى
ندا:لا انسى دى مسألة مزاج و اهدا يا بنى و ما تزنش كتير
احمد:طب ممكن طلب
ندا:خير
احمد:ممكن ما تقوليش يا بنى تانى
ندا:بس كده حاضر يا بعلى
احمد:يا ريتك ما قولتيها دى ابنى احسن بكتير
ندا:عارف فى الافلام القديمة لما كانوا اتنين بيجوزوا و المأذون يجى يقول اتقبلينه بعلا لكى كنت باقول انا فى كتب كتابى لما المأذون يقولى كده هاقوله نعم اقبله بغلا لى
احمد:بغلا ربنا يكرمك و بعدين انتى مش بتقولى انتى بتوكلى والداك و الحمد لله ان كتب الكتاب عدا بسلام
ندا:طب احكى و ما تتهربش اكتر من كده
احمد:طب بصى المرة الاولى حبيت زميلتى كانت بتاخد معاى درس فى 2 و 3 ثانوى و لما دخلت الكلية نسيتهاو حبيت بنت كانت مؤدبة و اخلاق و كنت ناوى ارتبط بيها بس ملحقتش لانها اتخطبت و حكاية اقولهم دى غلط انا عمرى ما قولت لواحدة او عرفتها انى بحبها و طبعا ما كنتش باخرج معاهمو لا باكلمهم فى التليفون
ندا:طب دى الاولى و التانية التالتة بقى
احمد:التالتة دى كانت مؤدبة و عسولة و محترمة و دمها خفيف و قمورة و عمرى ما هاحب غيرها حبها بيجرى جوايا
ندا:و دى تبقى مين بقى و اجوزتنى ليه طالما انت بتحبها
احمد:التالتة دى تبقى انتى و اجوزتك لانى بحبك
ندا :طب يالا نمشى و وشها جاب الوان
احمد:انا اسف نسيت انك بتكسفى
ندا:خلاص مفيش حاجة بس انا عايزة اروح
احمد:انا اسف كمان مرة
خرجوا احمد و ندا من المطعم و فى العربية
احمد:انتى زعلتى يا ندا
ندا:مش مسألة زعلت الموقف ده المفروض عادى بين اتنين مجوزين
احمد:ما انا برضه باقول كده امال ايه
ندا:يعنى دى اول خروجة لوحدانا المفروض الكلام ما يبقاش كده كتير يعنى عشان انا اصلا كنت جاية متوترة فكلامك زاد توترى
احمد:اسف بجد
ندا:خلاص يا احمد ما تتأسفش انا كنت باضيع الموضوع و حكاية حبيبى و كده بالهزار بس يظهر ان لا مفر
احمد:فعلا لا مفر
ندا:يا سلام انت مش لسه قايل انك مش هتقول الكلام ده تانى على الاقل دلوقتى
احمد:ما اخبيش عليك بصراحة ما اضمنش نفسى لانى باكون معاكى عايزة اقولك اللى انا بحسه معاكى
ندا:يعنى مفيش فايدة
احمد:انا ممكن اقلل مش ابطل خلاص خلينا صريحين مع بعض كمان انتى كمان ساعات هتحتاجى لكلامى ده و بعدين انا ناوى اكلم عمى نقدم معاد جوازنا
ندا:ايه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
وانتظرونا مع اول خ.........................
لالالالالا خليها مفاجأه احسن
مستنيه تعليقاتكو