خلاص تعبت وهنتحر قرار ومش هرجع فيه
 

حان الوقت للفراق
فلقد كرهت الحياة
ولم اعد اتحملها
سئمت الكره والحقد
وسئمت الظلم والقهر
كرهت نفسى وحياتى
وكرهت ظلى وذاتى
فبهذه الحياة
خسرت حبى
وخسرت رفيق دربى
وفقدت اغلى ما عندى
فهل استطيع الحياة مرة اخرى؟
هل استطيع التأقلم بها؟؟؟

هل يمكن ان اضحك ثانيا؟
وان اعيش سعيدة مرة اخرى؟

يا ليتنى لو اولد فى هذه الحياة


ده كلام اى حد يأس من رحمة ربنا
و عايز يفارق الدنيا وهو غاضب ربنا
ليه اليأس من رحمة ربنا؟
ليه نفكر فى الانتحار؟
علشان حبيبى سابنى يبقى انتحر؟
ولا علشان صاحبى خسرتنى يبقى انتحر؟
ليه منفكرش اننا ممكن نعوض كل ده
وممكن نعوض اى غلطة عملناها
الحياة زى ما فيها الوحش فيها الحلو
ودى حياتنا لازم نكملها
ربنا كبير
ورحمته اكبر
ومش بيرد حد ابدا

صح دا كلام حد ياس مش عنده ثقه بربنا وانه اكبر من اى شئ

شكرا ليكى على ردك