مراية الوهم
شعر/ سمير الأمير
*****
خدناها بالسيف الماضى وابوها ما كانشى راضى"
من دمه حمرنا الميه وعجنااللقمه للقاضى
**
اتزملى بالعار واتكفى على حزنك
حزنك قبيح
ياللى الغريب متدفى فى حضنك
وابنك ما بين الدروشه والخوف.. مهاجر
الورد كافر والشجروالريح
والمجتمع والجوع
واللى اندبح مخدوع مش ميت شهيد...
**
انتى عروسة الفقر
زفوكى على مقدم صداق
من دم ابوكى القتيل
يا حسرة المتاعيس
وانتى قدام مراية الوهم
بتغنى لحصان ابليس
ياللى العريس خنق الغُنا ف صوتك
موتك فطيس..
وابنك مابين الدروشه والخوف شريد
**
كان أولى بيه يحرمك
من هز وسطك قبل ما تموتى
ومن غناكى الرخيص
كان أولى بيه يدفن أبوه
اللى اتحرم من اختيار موته
كان أولى بيه يقرا كتاب المجتمع والفقر
كان أولى بيه يصرخ فى وش العيد
" عيدُُ بأية حال عدت ياعيدْ"
واللى اندبح مخدوع مش ميت شهيد.