[كائن فضائي]

ليلة شتا والكل من البرد هربان فى البيوت ، وده لوحده ماشى فى الشوارع خطوته تشق السكوت ، على اكتافه شنطة ذكرياته ..
الخوف من كل ناحية بيهاجمه ،وهو بردو ولا همه ، سارح يبكى من همه.
ساعة تفوت ورا التانية البرد بيزيد ، وهو لا دارى .. كل ثانية ناره بتقيد وفى دموعه بيدارى

وبين حزنه ودموعه بتظهر منه ابتسامة ، لما بيفتكر عيون حبيبته وكلامه معاها ، والذكريات الحلوة وياها ، والوعود ، وكلمة بحبك و انا بهواك ، وانت أغلى ما فى حياتى ومستحيل أنساك..

فى لحظة .. الأمل يتجدد وينسى الألم والجروح ، وقلبه يفرح من تانى وترد فيه الروح ..
ولما الليل خلص روَّح ، وصورة حبيبته لسه فى خياله ، شد لحافه واتمنى يقابلها فى أحلامه ،
نام ورفض عيونه تفتح ، غير لما النهار يروح ، وييجى الليل يقوم يحضر شنطته ، وينزل من تانى يبدأ رحلته