[dr.pharma]

و لكن متقدرش تقول نوووووووووو حب لأنه مش بايد الشباب

بص انا مش ضدت فكرة الحب لانى برده شاب وعارف ان كل الشباب ممكن يعجبوا ويتطور الاعجاب لحب وهلم جر ...
ولكن برده اى انسان يقدر يقول مفيش حب بدال مش هيقدر يتحمل مسئولية الحب ده
ولو مقدرش مش هيناسبه غير بيت الامام الشافعى ..

إذا لم يجد صبرا لكتمان سـره *** فلــيس له شي ســوى الموت أنفع

اه معاك فكل اللى انت قولته بس بغض النظر عن فشل العلاقة او نجاحها
قصدت انه يكون فيه نوع من الصراحة ما بين الاباء و ابنائهم و بناتهم

ماشى انا معاك فى النقطه ان الاب لازم يكون صديق مع ابنه بعيدا عن التكلف والالقاب .
وكذلك الام ... لانه ممكن يضطر للبحث عن لمن يحكى عنه وممكن يكون صديق سوء ...
والنقطه دية بالذات مش موجودة فى مجتمعنا بسبب مشاغل الحياة ارتفاع مستوى المعيشة والبقية معلومة للجميع ..

اصل هنلف و ندور و نرجع لنقطة اللى هى مفيش حاجة اسمها بنت او ولد عندهم 17 سنة و لا 18 مش بيعجبوا ببعض او بيحبوا بعض
مش هتقدر تمنعهم هنا بقى بدل ما يعملوا حاجة فى الظلمة لا الاباء يكون عندهم علم بالقضية و لو شايفنها مناسبة يساعدوهم و لو مش مناسبة يبقى ينصحوهم و يقنعوهم ما اقتنعوش خلاص يسيبهم يجربوا و لكن و الاباء حاطين ميكروسكون على تصرفاتهم فى الموضوع ده
بحيث كل خطوة تكون معروفة لهم لحد ما ينتهى الموضوع و بكدة صلحنا سلوك ولادنا و الولاد كسبت ثقة الاب و الام و هما كسبوا راحة البال و سوء الظن و كمان الولاد استفادوا من التجربة

انت بتقول الاولاد استفادوا من التجربه
يعنى انتى فى رايك الحب تجربه .... يعنى مش حب صادق
والتجربة لابد ان تنتهى .....
وانت بتقول برده لحد ما ينتهى الموضوع
طيب بدال الموضوع محكوم عليه بالانتهاء ليه نتبدى اصلا حاجة محكومه بالفشل
بدال الشخص ده عارف انه مش هيقدر يجوز حبيبته له يعيشها فى وهم

وتقبل مرورى مرة اخرى ؛

وتذكر الاختلاف فى الراى لا يفسد للود قضيه