[د/نداء الجنة المصرية]

المشاركة الأصلية كتبت بواسطة اسحاق نيوتن

للاسف انتى شايفة الحياة من منظور تانى عكس اللى كل الناس شايفاه ودا دليل انك معندكيش اختلاط بالناس وعلطول بتبتنى قصور فى السحاب وبتفكرى فى واقه وهو سراب للاسف هتتعبى كتير اوى فى الدنيا الافكار اللى جواك مجرد افكار معنوية الصعوبة تكمن فى تحقيقها ياريت تشوفى الدنيا صح وتحكمى بنفسك هل اللى احنا كمصريين مقدرناش نحققه كل السنين اللى فاتت نقدرة فى لحظة نحققة للاسف الموضوع صعب مش سهل وياريت الكلام زى الفعل بس مفيش اسهل من الكلام

انا فعلا ماعنديش اختلاط بالناس وكل اللى اعرفه عرفته من الكتب والقراءة فيها وعشان كده الفترة اللى فاتت دى تعبت جدا لما بدات اتكلم مع الناس على النت والاحظ اسلوب حوارهم ولما تابعت البرامج السياسية وشفت كلام الناس مع بعض والدنيا ماشية ازاى لكن برضه لازم نحاول حتى لو هانقضى عمرنا كله محاولات يكفينا شرف المحاولة انا عايزة احكيلكم على ايامنا فى الابتدائى ايام ماكنت مش عارفة اى حاجة عن اللى بيحصل حوالينا ومش عارفة هاتصدقوا ولا لا احنا كنا فى مدرسة عادية وطلبة عاديين ورغم ذلك كنت فكرت فى فكرة عشان بدل ماالعب انا وزمايلى نستفيد من وقت الفسحة فعملت حاجة زى المدرسة جوه المدرسة كده كنت باجمع كل زمايلى اللى فى الفصل فى وقت الفسحة واطرح الكلام فى موضوع معين ونتناقش فيه عشان نستفيد واللى عنده معلومة يقولها لغيره وده بصراحة بعد ماجربت اللعب يوم ولقيت اصحابى بيعلوا صوتهم فيه وهايتخانقوا مع بعض فقلت بلاش اللعب ده وعملت المدرسة دى وسميناها الاخلاق الحميدة وانا كنت مديرة المدرسة دى وصاحبتى كانت هى المدرسة وكانت بتعمل اسئلة على الكلام اللى اتكلمنا فيه طول الاسبوع فى الفصل واللى يجاوب احسن نلم من بعض ونديه جايزة وكمان كنا عاملين مجلة فى الفصل بنكتبها احنا ونجمع فيها حاجات مفيدة ونوزعها فى الفصل وبنجيب جوايز للى يجيب اعلى درجات فى امتحانات الشهور كل ده بيننا وبين بعض فى الفصل من غير ماالمدرسين يعرفوا حاجة عن اللى بنعمله ده غير اننا كنا بنشارك فى كل الانشطة اللى فى المدرسة وبنروح المكتبة باستمرار كنا بنعمل اى حاجة مفيدة نقدر عليها لان ماكانش فيه كلمة ظروف ولانعرفها عشان نكسل وكل ده وكنا بنجيب درجات عالية دلوقت بقى ماحدش بيروح المدرسة وكلمتين بنذاكرهم بالعافية وده لاننا اتعلمنا شماعة الظروف