كنا سوياً على درب الهوى والخيال
الايدى متشابكة والشفاه تتغنى بالجمال
والقلوب تعزف فى الصدور لحن الامال
وقالت لى فى حينها ان حبى يجرى فى دمها
اننى العين التى تحيا بنورها
انتى الامل الذى من الظلام انتشلها
وقلت لها ان حياتى بدونها سواب وان معبدى فى بعدها خراب
وان الجنة لا اريدها اذا لم تكن فى الركاب
وقلت الاهى يومها عجزت عن الكلام
واختجلت روضا ونسينا كل الالام
واصبحنا ملائكة تحوم فى بحر الاحلام
واحتضرت الشمس فى بطن السماء
واحترقت بأخر شعاع الدقائق الباقية من اللقاء