[beautiful pearl]

الفصل الثانى و العشرون

اليوم التانى فى المكتب
احمد بيشتغل و المكتب كله حركةو شغل و فى مكتب احمد اللى كان بيرسم تخطيط هندسى دخل محمد و قعد يتكلم معاه

محمد:السلام عليكم

احمد:و عليكم السلام اهلا يا باشا ازيك

محمد:انا الحمد لله انا كنت جى اسألك عملت ايه مع نور

احمد:اهدأ يا بنى مش تسألنى على اخبارى الاول تقولى عامل ايه يا احمد و اخبار ندا ايه و انتو الاتنين عاملين ايه مع بعض و هتتجوزا امتى

محمد:يا سيدى هاقولك كل ده بس قولى انت الاول
احمد:ماشى هاقولك عشان انا مجرب الحركة دى هى مش بالظبط يعنى لك

محمد :انت هتحكيلى قصة حياتك اللى انا عارفها قولى بقى ايه اللى حصل

احمد:طب براحة يا عم انا مش قدك بس ايدك الاول على الحلاوة

محمد:حلاوة ايه

احمد:حلاوة الخطوبة

محمد:بجد مش مصدق هى وافقت

احمد:لا لسه

محمد:امال حلاوة ايه يا فالح دى اللى انت عايزها

احمد:انت هتدفع نص الاتعاب مقدم و نص الاتعاب مؤخر و بعدين ما اضمنكش لو حصل لا قدر الله حاجة مش هتدينى الباقى فاكون ضامن بقى

محمد:اسكت اسكت يا فقرى ان شاء الله هتوافق بس ما تدخلش انت فى الموضوع

احمد:ما انا لو ما دخلتش فى الموضوع انت مش هتدخل دنيا خالص يا حلو انتناسى ان انا اللى هاكلمها

محمد:اه صحيح تصدق نسيت

احمد:نسيت امال انت كنت جى ليه لا حول الله يا رب دى نوركلت عقلك يا بنى و نظرا للغلط اللى انت غلطته فيا الاتعاب هتترفع

محمد:هو انا جاى لمحامى

احمد:لا جاى لخاطبة

محمد و هو يضحك:لا بجد عملت ايه

احمدبعد ان توقف عن الضحك:لا ابدا كلمتلك ندا تقولها

محمد:كده احسن بردوه

احمد:اه يا ندل بقى كده احسن طب ايدك على المقدم بقى

محمد:لا يا حبيبى المقدم ده لندا مش ليك انت

احمد:ايوة بس انا ليا نسبة انت ناسى ان انا اللى كلمتها

محمد:سمسار يعنى كده مفيش مانع

احمد:سمسار قاهوجى ايدك انت بس

محمد:ايه يا بنى امور الشحاته دى ما تقرفنيش بقى ده انا باخد المرتب منك انا اللى هاديك دلوقتى

فى بيت ندا

ندا لسه صاحية دخلت خدت دش و راحت شافت الموبايل لقت احمد كان عايز يكلمها تقريبا و بعتلها رسالة(اصحى يا نايمة انتي هتذاكرى امتى بقى ده انا كده ضمنت انى مش هاتجوز غير السنة اللى بعد الجاية عموما مستنيكي تصحى و تكلمينى
سلام
لا اله الا الله
بحبك يا ندا)

ندا قرات الرسالة و فى الاول قعدت تضحك و بعدين دخلت فى حالة رومانسية صعبة من كلمة قالهلها يا سلام عقبالكم يا بنات نرجع لموضوعنا ندا اتصلت باحمد اللى كان لسه قاعد مع محمد بيتكلموا و يضحكوا
فى المكتب

محمد:ده انت مصيبة بكره اللى بتعمله فيا يطلع عليك

احمد:طب ما الحال من بعضه

محمد:ايوة بس انت فى فترة الاستعداد للتعرض للمرض

احمد:بس ده مرض حلو قوى قوى قوى يا محمد

الاتنين بيتكلموا و تليفون احمد رن

احمد:ايه ده دى رنة ندا يالا يا محمد على مكتبك يالا يا حبيبى

محمد:ايه النداله دى

احمد:يالا عايز اخد راحتى فى الكلام

محمد:ماشى اللى اداك يدينى يا سيدى

احمد:بره بره

محمد :انت بتطردنى

محمد بيرخم على احمد لحد ما ندا قفلت

طبعا ساعتها احمد كان هيولع و قال لاحمد:شفت يا فالح اهى قفلت دد

محمد:خلاص اتصل بيها انت و لا يهمك

احمد:طب يالا يا بارد ليك يوم

محمد:يسمع منك ربنا امتى اليوم ده بس يجى و ابقى زيك

احمد:لا ده حسد بقى و تفرقة غرامية ده انت عندك عقدة بقولك ايه انت تطلع بره و تعالج العقدة دى ماشى

محمد:ماشى ده كرم منى على فكرة انى اخرج و اسيبك

احمد:ده انت بخيل قوى يالا بره يالا بقى

خرج محمد و ساب احمد و اتصل بندا
و فى التليفون

احمد:معلش يا حبيبتى بس اصل محمد كان بيرخم عليا

ندا:و لا يهمك يا حبيبى بس ايه الرسالة دى

احمد:قولتى ايه حبيبك ماشى طب متأسف مرة كمان

ندا:لا ما تتعودش على الموضوع ده

احمد:يا سلام عليكى يا ندا كل لحظة رومانسية تقلبهالى كده عايزة اقول كلمتين حلويين بقى اقولك بحبك تقوليلى بحبك يا روح قلبى واحشنى كده يعنى طب بالذمة مش انا واحشك

ندا:لا بجد كلامك صح انت فعلا واحشنى جدا

احمد:اهو كده بقولك ايه ما تسيبك من جو الكتب و التشريح و الحاجات دى بقى و اخرجى مع حبيبك شوية ترفيه عن النفس

ندا:فكرة حلوة انا عن نفسى مستعدة بس امتى

احمد:انتى وراكى حاجة دلوقتى

ندا:لا بس انت عندك شغل

احمد:بلا شغل بلا نيلة و انا عندى كم ندا حبيبتى عشان اشتغل و اسيبها

ندا:على رأيك و انت عندك كام ندا بس انا خايفة

احمد:خايفة .خايفة منى

ندا:لا طبعا و هاخاف منك ليه يعنى ده انت حبيبى هاخاف منك

احمد:ما انا بقول كده بردوه امال خايفة من ايه يا روح احمد

ندا:خايفة لاحسن بعد ما نتجوز تقولى تعالى ننزل و اسيب المذاكرة بقى ما انا عارفة الحركات دى كل اصحابى المتجوزين و معايا فى الكلية كده

احمد:حركات ايه و بعدين انتى مش قولتى خلاص و وافقتى جاية ترجعى فى كلامك و لا ايه لا لو فاكرة نفسك هتقدرى تتراجعى انسى و بعدين سيبك من اللى معاكى فى الكلية بقى تاخدى بكلام اصحابك و تسيبى كلام حبيبك

ندا:مش كده بس هى تجربة مش عارفة نتيجتها

احمد:تجربة ايه هو التشريح و الحاجات دى اشتغلتو لا ايه

ندا:اضحك انت و اقعد هزر و انا كمان و ما نفكرش بقى فى اللى جاى

احمد:يا حبيبتى اللى جاى كله سعادة طول ما انتى معايا و انا معاكى و بعدين انا ما اقدرش اعطل حبيبتى عن المذاكرة عشان راحتى طب جربى انتى بس و شوفى ده انا مش هخليك عايزه حاجة و هاجى اقعد و اذاكر معاكى و اساعدك و اجبيلك شاى و قهوة و اشتغل قاهوجى

ندا:لا يا حبيبى انت عمرك ما تكون قاهوجى انت حبيبى و بس

احمد:طب طالما انا حبيبك و بس ليه الخوف بقى انتى جربى و هتشوفى

ندا:خلاص طالما التجربة دى هيبقى فيها اللى انت قولت عليه يبقى انا مستعدة حالا

احمد:طب ايه رأيك نتجوز و اعملك كل ده في الامتحانات دى

ندا:يا سلام

احمد:و فيها ايه ده حتى يكون حبيبك جنبك و بيعملك اللى انت عايزه

ندا:اينعم انا مجنونة فى حاجات كتير ممكن تطق فى دماغى و اعملها بس مش للدرجة دى

احمد:ليه بس يعنى تعملى كل الحاجات دى و عند دى و تعقلى بقولك ايه انا نفسى اشوفك قدامى دلوقتى حالا لانى وصلت لحالة التهيأت و بعدها هيبقى جنون ير ضيكى حبيبك يتجنن

ندا:لا ما يرضينيش

احمد:خلاص قومى البسى دلوقتى حالا عايزة اقولك كلام كتير فى قلبى محبوس من اسبوع

ندا:طب انا هالبس حالا

احمد:خلاص ماشى و انا هابقى عندك حالا هتوحشينى لحد ما اشوفك

ندا:و انت كمان هتوحشنى جدا وحشتنى جدا جدا بجد يا احمد بقولك ايه

احمد:ايه يا روح و قلب و عقل احمد

ندا:عايزة اطلب منك طلب بس رخم شوية

احمد:حبيبتى ندا عمرها ما تطلب طلب رخم

ندا:عايزاك تلبس الطقم اللى انا بحبه

احمد:من عينى يا نور عينى بس انتى كمان البسى الطقم الاحمر

ندا:الاحمر ؟

احمد:عشان خاطر حبيبك

ندا:ماشى يا حبيبى سلام بقى عشان البس

احمد:سلام لا اله الا الله

ندا:محمد رسول الله