يوميات احمد ونور (قصه بين الصعيدى الاصيل والبنوته الاستيل)

[عاشق البلانكو الابيض]

الحلقه العاشره

احمد بعد ما حلف على نور انهم يفطروا في مكان تاني

وهما طالعين لاقى الوليه اللي كان عايز يكلمها

وشه احمر وراح لنور قالها

احمد : نور عشان خاطرك انتي بس هنرجع ناكل في المطعم عشان انتي شكلك جعانه

نور : مرسيي يا احمد علي زوقك " طيبه ماتعرفش اللي فيها " خالص

احمد : هو الجارسون اتاخر كده ليه انت ياااااااااااااااااااااض

احمد : فين الوكل

نور : اهه جاي اهه

الكابتن : اتفضلوا الاكل بالهنا والشفا

نور : مرسيي

احمد : يلا ياض من هنا

نور : ايه يا احمد خلي قلبك رقيق من كده

احمد : طيب يا سيتي بقلك ايه يا نور ما تيجي تعدي مكاني

نور : ليه يا احمد

احمد : يعني تعالي بس

نور : طيب تعالي من شوف اخرتها معاك

طيبه اصل الوليه كانت اعده ورا احمد و هوا كان عاوز يبصلها

احمد : سرح في عيون الوليه ونسي الاكل ونور

نور : احمد احمد " احمد مش هنا " انت يا احمد انت رحت فين

احمد : ايوه بتقولي حاجه

نور : يالهوي انت دا كله ومش معايا انت سرحان في ايه

احمد : سرحان عبد البصير

نور : هههههههه خفيف سرحان فيه ايه بجد وبتبص فيا كده ليه

احمد : انا ببص عليكي انا بتتلككي ولا ايه هبصلك ليه يعنى

نور بتتلكك " راحت نور بصت وراها لاقت الوليه بتتضحك لاحمد واحمد سرحان معاها " هههههههه

تش تش تش نور دلقت الميه فوق هدوم احمد مفتريه بجد

احمد : ايد دا يا نور ينفع كده الترنج اتبل هخرج ازاى دلوئت

نور : احسن عشان تسرح برحتك بعد كده انا ماشيه

احمد : خدي بس يا مجنونه مالك زعلتى ليه بس

نور سابت احمد وتطلعت اودتها وزحلانه احمد تطلعلها عشان يصالحها

احمد : نور خلاص بقي انا اسف بجد

نور : اسف علي ايه

احمد : عشان بصيت للوليه

نور : وانا مالي ما تتحرق انتا وهيا " ونور يا عيني هتموت عشان بص للوليه " ومتغاظه

احمد : اتحرق كده طب انا ماشي راجع البلد ومش هتشوفي وشي تاني غير علي الدراسه

نور : احسن روح " فى لحظه زعل جامده وعصبيه " كده

احمد : كده طيب شكرا علي الرحله الجميله دى

نور سمعت اوده احمد بتتفتح وطالع بالشنط ونازل من علي السلم

نور جريت ورا ولاقيته بيكلم في التليفون من الريسبشن بيكلم مين