إنسانى

[تامر الطويل]

لا أنا ليك ولا إنت ليا

ولا يوم خفت عليا




دايما تاعبنى معاك

ولا هامك أكون وياك

وأنا كده كده بقى مش ليك

هاتعب ليه وأكون بعديك

عايش فى نار محتار


دى دموعى فى عينى وأدارى

وأسرح وأفكر وأقول

ولإمتى عذابى ده هيطول

لو راحتك بوعدى هتنسانى

إنسانى ولا هسأل فيك

ياعذابى ياحيرتى ويانارى

دأنا بضحك ع ناس وعليا

وبقول نسيانه ده بإيدى وأنا بضحك ع ناس ياعنيا

من غيرك راح يسأل فيا

ده دموعى فى بوعدك دى نصيبى

ولإمتى أنا راح أعيش فى عذابى

وأنا عارف إن أنا مش ليكى ولا أبدا راح تسألى فيا

أمير الجروح